Zo’n 600 teams van elk vier lopers en nog een heleboel supporters kwamen naar de Leiestad om mensen met kanker een hart onder de riem te steken. Sommigen lopers leden of hebben geleden onder de ziekte, anderen hun naaste vriend, partner of familielid. De oudste loper onder hen was de 73-jarige Louis, die veertig kilometer voor zijn rekening nam. (Lees verder onder de foto)

Iedereen die meeliep, had daar een eigen reden toe. Zo was er de troupe van Team Klavertjevier, een dertigtal mensen uit Antwerpen, Limburg en Brabant die de 54-jarige Heidi Theys (54) een hart onder de riem steken. Dochter Anna Wollants (22) loopt mee. “Mijn mama heeft in oktober de diagnose pancreaskanker gehad”, zegt Anna. “We halen er heel veel kracht uit om hier samen te lopen. Mijn lief loopt de 40 kilometer, ik 30, mijn neef 20 en mijn papa 10 kilometer. Het ontroert om te zien hoe iedereen hier samenkomt. Er is veel samenhorigheid, en iedereen heeft zijn verhaal.” (Lees verder onder de foto)

Heidi zelf vindt het pakkend om iedereen zich zo te zien geven voor het goede doel. “Ik put hier heel veel kracht uit”, zegt ze. “Het geeft me energie. Dit samenzijn is het mooiste dat de mensen me nu kunnen geven. Mijn tumor is niet meer te genezen, enkel nog te stabiliseren. Ik heb één procent kans, maar die kans neem ik. Blijven gaan, genieten, en dankbaar voor het mooie dat het leven te bieden heeft. Carpe diem, nu meer dan ooit.”

“Waarom ons logo een klavertjevier is? Wanneer mijn dochter 2 jaar was heeft ze er eentje geplukt in Italië en aan mij gegeven. We hebben het geplastificeerd en altijd bijgehouden. Het geeft me nog altijd hoop.” (Lees verder onder de foto)

Helaas zijn er velen die hun diagnose niet overleven. Een half jaar geleden overleed Gunther Jacobs (44) uit Minderhout aan pancreaskanker, maar zijn vrienden en familie kwamen zondag toch samen voor de 100 km run. “Het maakt veel los, de samenhorigheid”, zegt Gunthers schoonzus Sofie. “Je ziet dat je niet alleen bent.” (Lees verder onder de foto)

“We zijn met een volle bus van de noorderkempen naar hier gekomen”, zegt Sofie. “Gunther was heel graag gezien. We zijn op zoek gegaan naar sponsors en er is massaal veel reactie op gekomen. We zijn gestrand op 12.700 euro, wat we nooit hadden kunnen hopen.”

“Het doet pijn om Gunther te moeten blijven missen, maar we blijven geregeld samenkomen met onze vriendengroep”, zegt vriendin Liesbeth. “Dagen als deze doen ons beseffen dat we dit ook moeten blijven doen.”