De 70 asielzoekers zitten al ruim een week in het toekomstig Nationaal Crisiscentrum in Sint-Joost-ten-Node. Voor het eerst kon de pers de leefomstandigheden van de asielzoekers en een twintigtal solidaire burgers zien. Zo is er op het gelijkvloers een eetruimte, toiletten, douches, een polyvalente ruime en een buitenruimte.

“Na omzwervingen in het kraakpand van de Paleizenstraat en op de brug aan het Klein Kasteeltje zijn de omstandigheden hier in orde”, vertelt Jael (34), die vorig jaar Kameroen ontvluchtte om politieke redenen.

“We krijgen hier een slaapplek en verschillende maaltijden, maar tegelijkertijd zijn er ook frustraties omdat we niet naar buiten kunnen. Ook de onzekerheid over onze toekomst maakt de situatie niet makkelijker. Aan de Belgische staat vragen we een plaats in een opvangcentrum van Fedasil, maar voorlopig moeten we wachten.”

Uitzettingsbevel

Dinsdag zal de vrederechter een uitspraak doen over een eventueel uitzettingsbevel. “De Regie der Gebouwen is de eigenaar van het gebouw en is een procedure gestart bij de vrederechter voor een uitzetting. Maar zolang deze mensen geen structurele oplossingen krijgen, is het voor ons niet mogelijk dat deze mensen terug op straat worden gezet”, vertelt Hanne van het collectief Stop de Opvangcrisis.

“Wij zullen met onze advocaten altijd bekijken welke pistes we nog kunnen bewandelen als de rechter een uitzettingsbevel uitspreekt. We zullen altijd proberen te voorkomen dat deze mensen opnieuw op straat belanden.”

Moraal

Ook Studente Tjara Visser (21) begeeft zich al enkele dagen in het pand. “Deze mannen zijn klaar om aan hun leven in dit land te beginnen. Wij helpen hen daarbij en zorgen er ook voor dat hun moraal niet te laag zakt. Zo organiseren we in het gebouw verschillende workouts omdat het belangrijk is om te bewegen en zo het samenleven makkelijker te maken. Hoewel de omstandigheden beter zijn dan op straat of in andere gekraakte panden, blijft het moeilijk om met zoveel mensen op een beperkte oppervlakte te leven. Hun situatie blijft ook dezelfde en ze wachten op het onbekende. Wij hopen hen door deze periode te sleuren.”