Het begon met romantiek

Twaalf jaar is Deboosere wanneer hij tijdens een “romantisch onderonsje” naar de sterren kijkt. “Niks gebeurd. Geen handje, geen kusje, totaal niks.” Maar wat hij boven hem ziet, betovert hem. “Wauw, dat was knap.” De betovering wordt alleen maar groter wanneer hij met de kleine telescoop van vrienden van zijn ouders aan de slag gaat. “Saturnus, de ringen, de maan, de kraters. Ik had die nog nooit gezien door een sterrenkijker. Wauw… En ja, dan ben je vertrokken hé.”

Het wordt een fascinatie. Met in 1973 een eigen sterrenclub: JVS Pallas, jongerenvereniging voor sterrenkunde. Met uren die hij doorbrengt onder de koepel van zijn school, het Scheppersinstituut in Mechelen, waar een sterrenkijker staat. “Andere mensen waren 17 of 18 jaar en gingen voor de eerste keer naar een fuif. Toen wij dat met onze groep deden, duurde dat niet lang. Kom, we gaan naar de vallende sterren kijken. Ik heb veel slaap gelaten om naar sterren te kijken.”

(Lees verder onder de video)

Zichzelf verloren in de sterren

Veel moeite moet Deboosere niet doen in de middelbare school, waar hij Latijn-wiskunde studeert. Aan de universiteit is het een ander verhaal. Vrienden van toen vertellen in Dank weerman Frank hoe “zijn kot in Leuven vol stond met telescopen” en dat sterren kijken “zijn leven op dat moment voor een te groot stuk beheerste”. Deboosere beaamt dat. “Naar de sterren kijken, je kan je daarin verliezen. Je wordt zodanig teruggeworpen op je eigen nietigheid dat je je echt afvraagt: wat ben ik hier aan het doen? En is het allemaal de moeite waard?”

Zoals wij allemaal aan onszelf twijfelen, zo doet ook de jonge Frank Deboosere dat. “Ook ik heb serieuze problemen gehad”, zegt hij. “Ik haalde met heel veel moeite mijn kandidatuur in de natuurkunde. In mijn licentie heb ik er de brui aan gegeven.” Herpakken doet hij zich door als student zelf te gaan werken. “Dat bleek de manier te zijn om uit het dal te kruipen.”

Die moeilijke periode achtervolgt hem tot op vandaag. “Als ik droom, dan droom ik over niet op tijd komen voor een examen en niks geleerd hebben. Et cetera, et cetera. Dat blijf ik altijd hebben. Maar misschien heb ik dat omgedraaid in iets positiefs, en denk ik nu bij wat ik doe: doe je best, want je hebt iets in te halen.”

Ontsnapt aan het leger

Legerdienst, dat is niets voor Frank Deboosere. In 1984 verzaakt hij er als “overtuigd pacifist” aan en werkt hij in de plaats twintig maanden bij volkssterrenwacht Mira. “Net als ik zag hij het niet zitten om bij het leger te gaan”, zegt Philippe Mollet van Mira, waar Deboosere vandaag zelfs een koepel naar hem genoemd heeft. “Je voelde bij hem die gedrevenheid en de passie voor sterrenkunde.”

Maar ook, zo vertelt Mollet, een boodschap kunnen overbrengen naar het publiek in verstaanbaar Nederlands. Daar ligt dus de kiem van de taalvirtuoos die hij als weerman doorheen de jaren steeds meer zal worden.

Bijna was het zijn vrouw

Opkijken doen de jonge Frank en zijn jeugdvrienden naar Armand Pien, een van de allereerste weermannen van Europa. Zij zullen hem opvolgen wanneer hij met pensioen gaat, zo zeggen ze zelfverzekerd. En dan zijn er in 1987 plots echt testen bij de openbare omroep voor een opvolger.

“Mijn vrouw (Hilde Simoens, nvdr) belde me om dat te zeggen”, zegt Frank. “We zijn die allebei gaan doen, en daarna nog testen. Wij waren er allebei bij. Een shock!” In een interview van toen komt de romanticus in Deboosere weer boven. “Samen de sterretjes bekijken, hand in hand, vooral de vallende sterren. En wensen doen, en die komen uit. Sommige dan toch.” Het begin van een periode vol opleidingen, schermtests en veel meer.

Eerste keer

“Dat mooie weer loopt op zijn laatste benen.” Met die woorden maakt Vlaanderen op 12 maart 1987 kennis met Frank Deboosere, door Jan Becaus al hartelijk bij zijn voornaam aangesproken. “Die eerste keer was heel spannend”, zegt de weerman daar nu over. “Hopelijk wordt het een spoedig weerzien”, zegt Becaus nog.

Vrouw stopt na zes maanden

Deboosere is in zijn nopjes in zijn nieuwe job, zijn vrouw is dat veel minder. Zij stopt na zes maanden. “Zij is dan helemaal uit de picture verdwenen. Ook nu nog, zij blijft op de achtergrond.”

Steeds populairder

Aanvankelijk presenteren Deboosere en zijn drie andere weermannen alleen ’s avonds, maar Radio 2 vraagt hem al snel om meer te doen. Zo duikt hij in het ochtendblok bij Luc Verschueren en Dirk Somers op. “Hij was de meest avontuurlijke, de meest enthousiaste”, zeggen Verschueren en Somers over hem.

Deboosere wordt steeds populairder. Er komen al eens frivoliteiten in het weerbericht, en Deboosere wordt meer en meer gevraagd in andere tv-programma’s. Die vertolking van Thank God I’m a country boy in De droomfabriek: onvergetelijk. Er volgen nog veel andere liedjes van de weermannen, die plots popsterren worden. “Ik heb nooit een vedette willen zijn”, zegt hij daar nu over. Zijn privéleven, zijn vrouw en kinderen: die heeft hij altijd afgeschermd.

Kom Op Tegen Kanker

Die populariteit zet Deboosere op de best mogelijke manier in voor het goede doel. Zo wordt hij Kom Op Tegen Kanker-voorzitter en blijft hij een van de belangrijkste ambassadeurs daarvan. Iets waar hij zichtbaar van geniet. Ook daar niets van lof. “Hij geeft je echt het gevoel dat je ertoe doet”, zegt een van de patiënten die hij gesteund heeft.

36 jaar lang elke dag

Liefst 36 jaar lang is Deboosere elke dag aan het werk. Hij wordt een weerfenomeen, iemand die elke dag een weerbericht maakt en elke dag te horen of te zien is. “Ik zal een bekentenis doen: één keer heb ik veertien dagen vakantie gehad. Dan zijn we naar De Panne geweest. Voor de rest is het altijd heel kort geweest.”

Zelfs wanneer zijn vader overlijdt, blijft Deboosere werken. “Ik had net ervoor gehoord dat hij overleden was. Maar bon, het gaat door. Ik heb toen dus nog het weerbericht gedaan. Dat was hard, ik kan het je verzekeren.”

Allemaal vrienden

Zijn collega’s ziet hij zelden, zegt Deboosere nog. Hoe hij zonder kan? “De wolken zijn mijn vrienden, de zon is mijn vriend, de blauwe hemel, de sterren, dat zijn mijn vrienden. Anders hou je dat niet vol. Het stopt nooit. Het is zo spannend wat morgen brengt. Nooit ga ik dat kunnen loslaten.”

(Lees verder onder de video)

De ‘bocht van Frank’

Lang heeft Deboosere volgehouden dat het klimaat niet veranderde en de opwarming van de aarde geen probleem zou worden. Toen het steeds duidelijker werd dat hij het mis had en dat er een gigantisch probleem aan zat te komen, kwam er “de bocht van Frank” en deelde hij zijn nieuwe inzichten met de wereld. Sindsdien is hij een voorvechter voor maatregelen om de klimaatverandering terug te dringen.

Muziek maken

Frank Deboosere is naast weerman en allemansvriend ook een begenadigd pianist. Hij speelt geregeld in woon-zorgcentra met Matthieu Engels, en piano spelen is volgens hem iets wat hij zal blijven doen. Komt er na het pensioen van weerman Frank meer plaats voor muzikant Frank?