“Ik vind het een regelrechte ramp en ben hier het hart van in”, zuchtte voorzitter Wim Vanhove. “Toen we 0-2 achter kwamen via Meulenyzer, vreesde ik voor een afstraffing. Die kwam er niet, want de kleine Nollet scoorde twee keer tegen. De ref voegde nog zes minuten toe en Allard maakte er nog 2-3 van. Het was lang geleden dat we zo heldhaftig weerwerk boden. De jongens vochten als leeuwen, maar op het einde bleven we wel met nul punten achter. Stiekem droomde ik van een stunt en die zat er ook in, daarom zijn de eindcijfers jammer. Schouderklopjes tellen niet.”

“Alle achtervolgers wonnen”, wist Vanhove. “Straks moeten we zowaar nog achterom kijken, maar daar hield ik nooit rekening mee. Na Blankenberge volgen Oostnieuwkerke, WS Lauwe, Varsenare en Moen. Een punt brengt niks op, we moeten zeker nog twee keer winnen. Blankenberge wordt een moeilijke onderneming, maar normaal recupereren we Mackim Joos. Nordin Behaeghel zou paraat moeten zijn voor de twee slotmatchen.”

“De kern voor volgend seizoen moet worden uitgebreid, maar eerst moeten we onze stek in eerste provinciale verdedigen. We werden nooit weggespeeld en zijn de enige ploeg die in elke wedstrijd scoorde. Wij werken met beperkte middelen. Als je het zoals wij acht jaar volhoudt in de hoogste provinciale reeks met ons budget, dan is dat bijna surreëel”, besloot Wim Vanhove.

Kampioenengeluk

“Zo jammer en vooral zuur”, reageerde Michael Cornelis. “Omdat we te veel respect toonden voor Wevelgem en er zelf te weinig in geloofden, stond het ineens 0-2. We herpakten ons en doken vier keer alleen op voor hun keeper, maar slechts één poging ging binnen. Na de rust kregen we meer ruimte en Nollet maakte met zijn tweede van de middag gelijk. We gooiden de boel echter niet dicht om dat punt te beschermen. In de toegevoegde tijd werd een vrije trap weg gekopt, Wevelgem gooide de bal op goed geluk in het pak en Allard scoorde de 2-3. Zoiets heet puur kampioenengeluk. Als je voor je inspanningen niet wordt beloond, dan is dat niet fijn. We moeten het behoud echter zelf voor mekaar krijgen en daar zullen we keihard voor vechten.”