Het was vorige zaterdag niet het avondje van Zillebeke. Op het kunstgrasveld in de achtertuin van Schiervelde kreeg de ploeg van trainer Diego Caron zes doelpunten om de oren van Roeselare-Daisel B. “We werden gepakt op snelheid. Je merkte duidelijk dat het kunstgrasveld in hun voordeel speelde”, blikt de Zillebeekse topschutter Dimitri Tavernier nog even terug op de afstraffing. “In de tweede helft besloten we bij 2-0 om vol pressing te zetten, maar op de eerste tegenaanval werd het meteen 3-0 en we holden nadien achter de feiten aan. De ontgoocheling in de kleedkamer was groot aangezien het een belangrijke match was.”

De Fransman kan de lage ranking van zijn ploeg wel relativeren. “We begonnen vrij sterk aan het seizoen, maar nadien zakten we weg door enkele blessures. Onze doelman moesten we meer dan tien weken missen en zelf was ik ook een achttal matchen buiten strijd. Ons type-elftal is zeker sterk genoeg voor derde provinciale, maar we hebben geen al te brede kern en dat speelde ons parten.”

Zillebeke promoveerde pas eind mei na de laatste eindrondematch en moet het dus grotendeels met dezelfde kern doen. “Klopt, en je mag niet vergeten dat we vorig seizoen eigenlijk pas als vijfde eindigden in vierde provinciale. We waren toen zeker niet de beste ploeg. We promoveerden onverwacht, wat natuurlijk fantastisch was, maar het is niet geheel onlogisch dat we nu onderin staan.”

Een voordeel in het voetbal is dat je na een verloren wedstrijd de week nadien alweer een nieuwe kans krijgt. Zaterdag ontvangt Zillebeke rode lantaarn Kruiseke. “Het wordt een superbelangrijke wedstrijd, dat is duidelijk”, weet Tavernier. “Deze wedstrijd moet voor ons een springplank worden. Kruiseke is een derby die omwille van de strijd om het behoud nog een tikkeltje meer pit krijgt. Bij winst krijgen we een boost en gaan we de laatste rechte lijn in met veel vertrouwen. Ons resterende programma is zeker niet onhaalbaar.”

Cigares russes

Wie Dimitri Tavernier een beetje kent, weet dat hij zelden een training afmaakt. Sterallures? Neen hoor, werkverplichtingen! “Ik werk al sinds jaar en dag ’s nachts”, vertelt de ploegchef bij Poppies Bakeries. “Iets voor het einde van de training moet ik meestal vertrekken om de start van mijn shift te halen. Ik maak samen met mijn team alle cigares russes en wafeltjes, maar we verpakken ze ook en versturen ze vervolgens naar de klanten.”

Zillebeke kan ook volgend seizoen rekenen op de diensten van de Fransman, die wel nog wat moet werken aan zijn West-Vlaams. “Ik versta alles, maar ik heb nog wat moeilijkheden om het vlot te spreken”, lacht de koekjesbakker. “Ik speel al jaren in West-Vlaanderen en had nog nooit problemen. Ook SK Zillebeke is een zeer warme en familiale club. Ik heb nog twee Franstalige ploegmaats, maar iedereen doet zijn uiterste best om ons te integreren en dat is fantastisch.”