Sjoelik stond in februari 2022 nietsvermoedend les te geven in Popasna, een dorpje net ten oosten van Bachmoet, toen Rusland Oekraïne binnenviel. Er waren treinen om de bevolking te evacueren, maar niemand stapte in. “Want we begrepen niet wat er aan de hand was”, vertelt zijn zoon nu. Tot begin maart 2022 bleef Sjoelik dan ook met zijn gezin wonen in hun flat. Of liever: op de gang van hun appartementsgebouw, want om hen heen regende het dagelijks raketaanvallen en bombardementen.

LEES OOK. “Ik kan niet meer slapen en eten”: Oekraïense soldaat openhartig over trauma’s na bloederige strijd in Bachmoet

Tot de artillerieaanvallen zó erg werden dat zijn vrouw het niet meer trok, en haar man smeekte om te vertrekken. In een zwaarbeschadigde auto vertrok de familie Sjoelik – vader, moeder en zoon Denis – naar een controlepunt nabij Bachmoet. Maar daar stopte hun vlucht alweer: ze beslisten er om te blijven en te vechten. Net als de 16 leerlingen die Sjoelik tegen het lijf liep bij de controlepost: ook zij hadden zich allemaal aangemeld om in het Oekraïense leger te gaan.

(Lees verder onder de foto)

“De oorlog der oorlogen”

Viktor en Denis Sjoelik spraken in juli 2022 opnieuw met The Guardian. Toen bevonden ze zich aan hun gevechtspositie nabij Bachmoet. “Oorlog is niet nieuw voor ons, maar dit is de oorlog der oorlogen”, klonk het toen bij vader Sjoelik, terwijl ze dekking zochten onder bomen.

LEES OOK. Ruzie aan het front: Russische troepen liggen met elkaar in de clinch over strijd om Bachmoet (+)

Maar in de maanden daarna verslechterde de situatie rond Bachmoet nog flink. De strijd om de stad lijkt de geschiedenisboeken inmiddels in te zullen gaan als een van de bloedigste van de oorlog tot nu toe. “Wij waren de zoveelsten die onvoldoende uitgerust waren, en ook niet getraind als soldaten”, aldus Denys.

(Lees verder onder de foto)

Russische aanval

Zo vertelt de jongeman over het moment dat hun eenheid werd verplaatst naar een fabriek aan de rand van Bachmoet, op slechts een paar honderd meter van de Russische troepen. Een van hun taken was het verzamelen van Oekraïense lijken, zowel in de fabriek als aan het iets verderop gelegen front. “Op een keer werden we opgemerkt door de Russen. Ze openden het vuur op ons, dus lieten we de lichamen achter en haastten we ons terug”, aldus Denys. “Toen verzuchtte mijn vader: Als we hier levend uit raken, zal het een mirakel zijn.”

LEES OOK. “Nu al worden gepensioneerde officieren ingeschakeld”, en dat kan de Oekraïners een voordeel op de Russen kosten (+)

De volgende ochtend begonnen de Russen opnieuw te schieten, en ontstond een grote brand in de fabriek. “Iedereen was in paniek”, aldus Denis. Hij ging op zoek naar zijn vader en vond zijn lijk, onder het lichaam van een andere man. “Ik trok hem naar de ingang van de kelder, maar toen ontplofte alle munitie. Al die tijd waren de beschietingen niet gestopt.” Op dat moment was de hele eenheid dood of gewond. “Inclusief mijn vader”, vertelt Denis: voor Viktor Sjoelik was er geen mirakel.

(Lees verder onder de foto)

Evacuatie

Een andere Oekraïense legereenheid kwam ter plaatse om de eerste hulp te verlenen. De zwaarst gewonden werden geëvacueerd, de rest – inclusief Denis – moest wachten. “Nadat ik aan de ontploffende granaten was ontsnapt – maar het lichaam van mijn vader had achtergelaten – was ik aan het hallucineren. Ik lag buiten op de grond, toen er nóg een granaat ontplofte.” Daarbij raakte de jongeman gewond aan de nek. Pas twaalf uur later werden hij en de overige mannen geëvacueerd en naar het ziekenhuis gebracht.

Het lichaam van zijn vader, het enige lichaam dat nog werd teruggevonden, werd twee dagen later opgehaald.