“Er was niet eens contact”, blikt Gauthier Libbrecht terug op die horrormiddag een dikke maand geleden. “Ik trapte de bal gewoon weg, maar mijn voet bleef staan. Na twee seconden zag ik dat het grondig fout zat, want mijn voet stond helemaal aan de andere kant. Ik voelde een helse pijn, tot de dokters na een halfuurtje een verdoving gaven. De diagnose was hard: kuitbeenbreuk en seizoen gedaan. Gelukkig kon ik de volgende dag al geopereerd worden. Intussen startte ik zelfs al de revalidatie op om die voet weer los te maken en er weer beweging in te krijgen. Dat is best afzien, maar ik heb het er graag voor over. Ik wil snel weer de oude worden.”

Libbrecht (29) was einde contract bij Winkel, maar was een paar dagen eerder mondeling een verlengd verblijf overeengekomen. “Ik lag pas in het ziekenhuis toen ik al telefoon kreeg van de club om te melden dat ons akkoord ook zou gerespecteerd worden, ondanks mijn blessure. Een heel mooi gebaar dat ik enorm op prijs stel en ook een blijk van vertrouwen dat ik zeker niet wil beschamen. Als je daar zo alleen ligt, is het een enorme opsteker als je zo’n goed nieuws krijgt.”

Trainen met voorzitter van Mandel

Samen met kinesist Barend Verbeke werkt Libbrecht hard aan zijn comeback bij Athos in Izegem, waar hij zelf ook tewerkgesteld is als personal coach. Die job kan hij voorlopig wel niet uitvoeren. “Ik heb nu tijd om wat papierwerk te doen, want dat moet ook gebeuren.”

En er kan ook nog volop over voetbal gepraat worden, want Aaron Dhondt (Gullegem), Aaron Vanfleteren (ex-Knokke) en ex-doelman Jasper Meeuws werken er ook. “Ex-profrenner en bokser Zico Waeytens zit niet langer bij ons, want hij was toe aan een andere uitdaging. Coureur Berre Delesie en twee vrouwen maken ons team nu compleet. Frederick Verhelst, voorzitter van Mandel, is een van de vaste klanten die bij ons komt trainen. Een toffe meneer met wie ik altijd een goede babbel heb. Ik kende een moeilijk jaar bij Mandel, maar ik ben blij dat we op een goede en correcte manier afscheid konden nemen. Veel contact heb ik er niet meer, want het zijn intussen allemaal andere jongens in de kern, maar ergens blijft er toch een band. Zaterdag ga ik zeker kijken. Van de dokter en de verzekering mag ik met de auto rijden, want ik heb een automaat. Gelukkig maar, want dat maakt mijn leven toch wat minder eentonig en plezanter.”