Wetenschappers uit Duitsland en de Verenigde Staten, respectievelijk verbonden aan het Max Planck instituut voor metabolisme in Keulen en de Yale-universiteit in Connecticut, nodigden vrijwilligers uit om twee maanden lang desserts te proeven. Ze verdeelden de deelnemers over twee groepen. De eerste kreeg acht weken lang elke dag een kleine pudding met veel vet en suiker als toetje. De rest kreeg een dessert met dezelfde hoeveelheid calorieën, maar met minder vet.

Tijdens de testperiode werd de hersenactiviteit van alle deelnemers opgevolgd. Wat blijkt? Bij de groep mensen die elke dag een suiker- en vetrijke pudding aten, reageerde het brein na twee maanden sterker op het nuttigen van suiker en vet. Deze verhoogde activiteit situeert zich in het gebied van de hersenen dat verantwoordelijk is voor motivatie en beloning. Concreet komt er dan meer dopamine vrij, een stofje dat verantwoordelijk is voor onze plezierbeleving.

Door die specifieke cerebrale activiteit leren we een voorkeur geven aan voedingsmiddelen met veel suiker en vet. “Onze metingen van hersenactiviteit toonden aan dat de hersenen zichzelf opnieuw bedraden door de consumptie van calorierijke snacks. Dat fenomeen leert mensen onbewust een voorkeur geven aan ‘belonend’ voedsel”, aldus hoofdonderzoeker Marc Tittgemeyer. Ongezonde goestingskes afleren is volgens de vorsers niet zo simpel. “Als in de hersenen nieuwe verbindingen worden gemaakt, zullen deze niet snel oplossen. Het hele punt van leren is immers dat als je iets hebt aangeleerd, het niet zo snel weer vergeet.”