Het bijna onoverwinnelijke gevoel van rond de jaarwisseling lijkt al even ver weg voor Diegem. De terugkeer uit blessure van Yentl Egerickx vorige week op bezoek bij KV Mechelen leverde vooralsnog geen punten op. Ligt de sleutel tot succes op een andere positie in het elftal, dan kan Axel Frix daar misschien wel toe bijdragen. Nu ook Nils Struys (gips rond de pols) in de lappenmand ligt, zou dat bovendien weleens sneller kunnen nodig zijn dan gedacht. “In mijn hoofd ben ik, na alle tegenslagen van de voorbije maanden, nu al klaar om een volledige wedstrijd te spelen. Maar de technische staf weet net als ik ook dat ik fysiek nog niet zo ver sta”, tempert Frix de verwachtingen. “Ik sloot een viertal weken geleden aan op training en geniet er vooral van om opnieuw op het veld te staan. Vorige week speelde ik een uurtje bij de beloften. Hoewel het nog niet de prestatie was waarop ik had gehoopt, deed me dat toch echt deugd. En het belangrijkste: ik ondervond geen pijn meer.”

Pijnlijke herval

Voor Frix begon de ellende half november tijdens de wedstrijd op Hasselt. “Kort voor de rust voelde ik daar een stevige pijnscheut in de hamstrings”, legt de linkerflankspeler uit. “Een scheur van drie centimeter, zou later blijken. Blessures gebeuren nu eenmaal, dus ik heb me vol op mijn revalidatie gestort. Maar toen ik begin januari weer aanpikte op training, scheurde ik dezelfde spier opnieuw. Dat was een grote klap voor mij. Over het team moest ik me gelukkig geen zorgen maken. Zonder mij hebben ze knappe resultaten geboekt.”

Tot het de voorbije weken plots toch heel wat minder liep. Kriebelt het dan extra hard om je wederoptreden te maken? Frix: “Of de resultaten nu goed of slecht zijn, uiteindelijk wil ik gewoon doen wat ik het liefste doe: voetballen. Ik wil van dit seizoen nog iets moois maken. Uiteraard geeft het wel een extra motivatie als ik de ploeg met mijn aanwezigheid zou kunnen helpen. Tegelijk moet ik oppassen dat ik stap voor stap opbouw en geen terugval ken. Na vijf maanden zonder wedstrijd is het bovendien heel normaal dat ik nu nog geen negentig minuten aankan.”