Arne Marit blikte donderdag na een lange massage en het restaurantbezoek met de ploeg met gemengde gevoelens terug op zijn sprint. “Jij noemt dat een sprintetappe? We kregen wel 2.600 hoogtemeters voor de wielen geschoven. Nou ja, ik overleefde aan boord van het peloton en de aankomst was dit keer wel vlak, alhoewel we in Catalonië vaak bergop finishen”, zucht Marit, die aan zijn versnellingshendel frunnikte tijdens de aanloop naar de sprint. “Ik sukkelde met mijn versnellingsapparaat en overwoog zelfs even om nog van fiets te wisselen, maar dat zou me veel energie gekost hebben. Net voor de laatste bocht koos ik voor een versnelling waarmee ik meteen kon aanzetten, maar toch ook nog kon versnellen. Bij het aanzetten verloor ik evenwel meteen een paar lengten. Zonder die schakelproblemen zat er misschien wel een topvijfplaats in.”

Marit heeft ook al Parijs-Nice in de benen en wordt in Catalonië ietwat vreemd uitgespeeld in een koers die helemaal niet bij zijn profiel past, maar daar zit een strategie achter. “Catalonië is veruit de zwaarste koers die ik ooit reed. Halfweg Catalonië telde ik al evenveel stressmomenten dan op het einde van Parijs-Nice. Het was afzien, maar ik hoop daar later de vruchten van te plukken. In Parijs-Nice haalde ik ook al de top tien. Ik deed al bijzonder veel ervaring op. Na Catalonië tel ik ook al 27 koersdagen, terwijl ik vorig jaar aan een eindtotaal van 42 koersdagen raakte. Ik ben aan een zwaar blok bezig. Tijdens het voorjaar word ik uitgespeeld in de rittenkoersen en Gerben Thijssen in de eendagskoersen. In de tweede seizoenshelft worden de rollen omgedraaid.”

Ander niveau

Marit nam afscheid van Sport Vlaanderen-Baloise met een zege in Putte-Kapellen, maar beweegt zich nu op een ander niveau. “Parijs-Nice en Catalonië zijn rittenkoersen van de World Tour tussen de wereldtop. Dat begint wel wat te wegen. In de bergritten is overleven de boodschap om op de slotklim dan de grupetto op te zoeken om zo wat te doseren.”

Marit voelt zich in zijn sas bij zijn nieuwe ploeg Intermarché-Circus-Wanty. “Ik zette een stap voorwaarts en werd goed opgevangen. Na Catalonië volgen nog de Volta Limburg en de Scheldeprijs vooraleer een periode aanbreekt van vier dagen rust en drie weken zonder competitie. Volta Limburg zou wel eens op een sprint kunnen uitdraaien met een select gezelschap. De Scheldeprijs staat gekend als een sprintklassieker, maar het is wel vaak een sprint naar de sprint vanaf de tunnel in Terneuzen.”