“Zaterdag fietste ik in Putte-Beerzel met een goed gevoel rond in een wedstrijd die door wind en regen hard werd gemaakt”, zegt Ponsaerts. “In de strijd voor de zege maakte ik de foute keuze waardoor ik zesde werd van een groepje achtervolgers, wat mij uiteindelijk de tiende plaats opleverde. Daags nadien voelde ik mij in Neerijse heel wat minder goed in mijn vel. Ik had alles op één vlucht gezet en genoot bovendien van de luxe dat er zich voorin nog twee andere ploegmaats bevonden.”

“Waarbij ik moet toegeven dat ik geen antwoord in huis had toen een van hen, Sander Rietjens, zijn beslissende aanval plaatste. Daardoor moest ik mij uiteindelijk tevredenstellen met een vierde plek”, overloopt Thibaut Ponsaerts nog eens het afgelopen weekend. In december, op training op Gran Canaria, was hij er nog heilig van overtuigd dat het vinden van een geschikt nieuw team een fluitje van een cent zou zijn, maar liep dat even mis.

Boucles d’Artois

“Ik had een mondeling akkoord met een profteam, maar de handtekening werd uiteindelijk niet gezet. Toen dat duidelijk werd, was er al veel tijd verstreken waarna enkele andere interessante opportuniteiten me door de vingers glipten. Zo kwam ik uiteindelijk eind februari bij mijn huidige team terecht. Alles wel beschouwd is dat nog zo ’n slechte zaak niet geweest. Door al die beslommeringen liep ik wel een zekere trainingsachterstand op. Die probeer ik nu uit te gommen door deelname aan regionale wedstrijden.”

“Volgend weekend neem ik in Frankrijk dan wel deel aan de tweedaagse Boucles d’Artois, maar mijn eerste grote doel situeert zich slechts op 7 mei met de Ardense Pijl. Pas echt druk wordt het evenwel in juni met rittenkoersen in Polen, Spanje en Italië. Waarna ik twee weken absolute rust wil nemen”, besluit Thibaut Ponsaerts, die zijn profdroom nog altijd niet heeft laten varen.