“Ik moest hier last minute invallen”, zegt Vandenbranden. “Ik wou dan ook in eerste instantie de koers uitrijden. Met een 132ste plaats is me dat ook gelukt. Al is dit wel een koers waarin ik in de toekomst dichter wil eindigen. Logisch dus dat ik er wel naar uitkeek.”

Toch moet het raar aanvoelen voor de 20-jarige Meisenaar. In West-Vlaanderen urenlang over kasseien rijden, wetende dat hij begin februari samen met Tuur Dens, Gianluca Pollefliet en Thibaut Bernard nog vijfde werd op het WK ploegenachtervolging op de piste in het Zwitserse Grenchen. “Tot de Spelen van Parijs 2024 blijft de piste prioriteit. Wedstrijden als vandaag zijn een wereld van verschil met de piste. Ik zie mezelf voorlopig dan ook eerder als een pistier die de weg gebruikt om sterker te worden.”

Ruime visie

Vandenbranden weet dus als geen ander hoe verschillend de twee wielerdisciplines aanvoelen. “Op de piste is het vier minuten à bloc, de weg is totaal anders. Ook qua voorbereiding en training is het niet te vergelijken. Net dat maakt het ook niet altijd even makkelijk. Al hoor je me zeker niet klagen. Bij deze ploeg kan ik groeien zonder enige druk. Door de variatie kan ik op verschillende vlakken ook kijken wat er mogelijk is. Dat laatste wil ik toch eens benadrukken. Team Flanders-Baloise staat erom bekend een ruime visie te hebben in de opleiding van jonge wielrenners. En dan heb ik het niet enkel qua programma, maar ook qua materiaal en ondersteuning. Dat is toch een groot verschil tegenover de beloften van Lotto, waarvoor ik in het verleden koerste. Al begrijp ik ook wel dat het daar niet evident was om de focus op de piste te leggen.”