Bijna de helft van de mensen die vorig jaar in België om internationale bescherming vroegen bleken ook al in een ander Europees land geregistreerd. Europese regelgeving, de zogenaamde Dublinverordening, bepaalt dat de asielaanvraag van deze mensen behandeld moet worden door de lidstaat waar ze de Europese Unie binnengekomen zijn. Maar het aantal mensen dat effectief terugkeert naar dat land, ligt volgens de Moor te laag.

Om meer asielzoekers te overtuigen vrijwillig terug te keren naar bijvoorbeeld Italië, Griekenland of Kroatië werd vorig jaar een ‘Dublincentrum’ opgericht. Wie echter blijft weigeren of weerstand vertoont, kan sinds kort worden teruggebracht met een special flight: een gecharterd vliegtuig onder zware politie-escorte. Tot dusver werden die enkel gebruikt om mensen in illegaal verblijf naar hun thuisland terug te brengen. 

Sinds eind vorig jaar werden zo al 43 mensen naar een ander EU-land overgebracht: drie keer tien mensen naar Oostenrijk en dertien naar Kroatië. Volgens de Moor werkt de mogelijkheid van zo’n special flight ontradend en uit zich dat nu al in een grotere bereidheid om terug te keren. “Terwijl vorig jaar 57 procent van alle transfers zonder escorte kon ­gebeuren, was dat dit jaar al 68 procent”, klinkt het. 

De organisatie Vluchtelingenwerk Vlaanderen vraagt zich af of special flights voor Dublintransfers de hoge kosten wel waard zijn. Een concreet bedrag kan de Moor er niet op plakken, maar ze benadrukt “dat we niet kunnen accepteren dat alle mensen naar hier komen omdat andere landen onvoldoende inspanningen leveren”.