Vandaag ligt de limiet op twee jaar, maar door de getuigenis van blogster ‘Madam Bakster’ (Laura Verhulst) groeide de consensus dat die termijn te kort is. Voor het overlijden van haar echtgenoot had het stel zijn zaadcellen ingevroren. Maar toen hij stierf, werd Laura Verhulst plots geconfronteerd met de korte termijn om de ingrijpende keuze voor een zwangerschap te maken. Er geldt immers ook een wachtperiode van zes maanden na het overlijden, waardoor er maar anderhalf jaar overblijft om te proberen zwanger te geraken.

Daarom besliste de ministerraad in te stemmen met een voorontwerp van wet dat het voor een overlevende partner mogelijk maakt om tot vijf jaar na het overlijden van de andere wensouder over te gaan tot het gebruik van gameten en embryo’s. Het gaat om zeer uitzonderlijke situaties, waarbij de overlevende partner wenst om alsnog over te gaan tot de behandeling, na het overlijden van de andere wensouder, luidt het in een mededeling.

Minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (Vooruit) is tevreden met de goedkeuring van zijn tekst, die nu nog langs de Kamer moet passeren. “Na het overlijden van haar partner gaat elke vrouw door een hele zware periode. We willen élke vrouw dan ook de tijd geven die nodig is. Enerzijds de tijd om te rouwen, anderzijds de tijd om te beslissen of ze al dan niet voor een zwangerschap wil gaan. Vandaag zit daar een tijdsdruk op die niet nodig is.”

Kamerlid Nawal Farih (CD&V) is tevreden met de verlenging van de termijn, maar zou die liever opgetrokken zien tot tien jaar. Ze heeft daarvoor een wetsvoorstel ingediend. “Dat is even lang als andere gameten bewaard worden. Ik zie niet in waarom de termijn bij een overlijden korter dient gemaakt te worden. We willen net extra tijd en zuurstof voor rouw voorzien”, aldus Farih.