Na de Rode Duivels eerder op de avond heeft ook Nederland een 6 op 6 geboekt op het EK voetbal. Oranje won zijn tweede groepswedstrijd tegen Oostenrijk vlot met 2-0. Memphis Depay opende de score vanaf de stip, in de tweede helft dikte Denzel Dumfries - de held uit de eerste groepsmatch tegen Oekraïne - de score verder aan.
Daar zat-ie dan, Ronald Koeman. Niet op de bank, maar in de tribune. Wat dacht hij diep vanbinnen? Zou hij toch niet even spijt hebben gehad dat hij het Nederlandse elftal in de steek liet? Dat hij dit EK – deels in eigen land – liet schieten? Ondanks een topcontract bij Barcelona en een mooi stulpje in de buurt van de Tibidabo kan dat haast niet anders.
Het was wel een beetje awkward om Koeman na Oranjes overwinning tegen Oekraïne kritiek te zien geven op zijn voormalige spelers. “Men is heel positief nu. Dat verbaast me. Ik heb het niet zo positief gezien”, zei Koeman onomwonden. Of wacht eens… Toonde hij zich hier een meestertacticus door de groep op scherp te zetten? We gingen het zien.
Het was natuurlijk aan Frank de Boer, de huidige bondscoach, om de tactiek te bepalen. Hij bleef bij zijn gedacht, bij zijn 3-5-2. Logisch, want velen die zich er – na amper één zege – al mee hadden verzoend. Met die opkomende flankspelers was het weer taak om het spel zo snel mogelijk van links naar rechts en omgekeerd te verleggen – op z’n Snollebollekes.
Dumfries versiert penalty
Op de rechterflank had Denzel Dumfries, de man van de openingsmatch, er weer zin in. Na tien minuutjes stoomde hij door en werd hij neergelegd door Alaba. Wat van bovenaf eerst een schwalbe buiten de zestien meter leek – zo zag ook de ref het –, bleek in de herhaling echter een penaltyfout. Het voetje van Dumfries stond nog net in het strafschopgebied toen de Oostenrijkse aanvoerder hem tackelde en dat had ook de VAR gezien. Tot jolijt van de 16.000 supporters in de ArenA ging de bal op de stip en zette een wel zéér gefocuste Depay de elfmeter feilloos om.
Geen vingertjes in de oren dit keer, Depay brulde als de leeuw op z’n rug. Wat was hij blij dat hij zijn eerste EK-goal beet had. Het was al zijn achtste in negen interlands, en hij had nog tijd zat om ook die negende te maken. Halverwege de eerste helft dacht het halve stadion – wij, de pers, incluis – dat die negende een feit was, maar zijn volley belandde wel degelijk in het zijnet. Gezichtsbedrog.
De tegenstander overrompelen deden de Nederlanders dit keer niet, maar controle hadden ze zeker wel. Achterin hielden ze het redelijk goed gesloten, met dank ook aan de terugkeer van De Ligt. Zijn liesklachten leken effectief verleden tijd, want de Juventus-verdediger zette de Oostenrijkse spitsen – Gregoritsch en Sabitzer – meer dan eens van de bal. Met Arnautovic had hij misschien meer moeite gehad, maar ja, het enfant terrible was geschorst.
Beter doen bij Barça
Vlak voor rust nog één levengrote kans, opnieuw voor Depay. Weghorst werd diep gestuurd en deed technisch zowaar alles perfect om zijn maatje te bedienen. Die had de bal maar in doel te duwen, maar trapte wild over. Dat gaat hij bij Barcelona beter moeten doen.
In de tweede helft was het toch vooral wachten tot de 2-0 zou vallen. De Ligt miste van dichtbij zijn schot, maar niet getreurd. Na de driedubbele wissel van De Boer was het toch prijs. Malen, een van de invallers, werd op de doelman afgestuurd, maar legde op het allerlaatste nippertje nog opzij naar… Dumfries. Ja hoor, de rechtsback, De Stier, maakte in zijn tweede EK-wedstrijd zijn tweede interlandgoal.
Het was goed geweest zo voor Oranje, dat de wedstrijd rustig uitspeelde. Please remain seated, zo bleef de stadionspeaker herhalen, hij benadrukte dat de fans afstand moesten bewaren. Maar sorry, zij wilden gewoon lekker feesten. De poulewinst is binnen, straks mogen ze mee naar Sevilla. Het EK kan nóg leuker worden, al bestaat de kans dat de tegenstander in de 1/8ste finales uit de poule des doods komt.
