LEES OOK. UEFA ontkent dat het regenboogvlaggen in fanzone in Boedapest verbiedt: “Verantwoordelijkheid van lokale autoriteiten”

In de Puskas Arena in Boedapest kreeg Nederland de kans om er een ongelofelijke sportzondag van te maken. Na Max (Verstappen) en Mathieu (Van der Poel) was het de beurt aan Memphis (Depay) om te schitteren.

Geen thuismatch meer voor Oranje, zou je denken, maar stad en stadion kleurden overwegend oranje. Ja hoor, na twee gemiste toernooien konden onze noorderburen eindelijk nog eens tonen wat een invasie inhoudt. Om de Tsjechen in te pakken, was het wel aan de spelers, onder anderen aan Donyell Malen, die voorin zoals verwacht de voorkeur kreeg op Weghorst. Snelheid en techniek boven (kop)kracht, zo oordeelde Frank de Boer, en hij leek gelijk te krijgen, want de PSV-aanvaller was in de openingsfase de gevaarlijkste man. Samen met Dumfries, natuurlijk. Geen idee wat de rechtsback tijdens dit EK te eten krijgt, maar hij blijft maar gaan. Nadat hij het hele veld overstak – ook diagonaal – kopte hij een diepe bal over de uitgekomen keeper Vaclik, maar toen hij wilde afdrukken, bracht de slidende Kalas redding.

Mexican wave

Tsjechië wist van geen hout pijlen maken, maar creëerde na twintig minuten dan toch een kans. Na wat gedribbel op rechts werd de bal voor doel gegooid en kopte Soucek voorlangs. Goeie kans, maar vooralsnog bleef Schick de enige die op dit toernooi voor z’n land scoorde. En de Leverkusen-spits zat dit keer niet in de match.

Depay evenmin trouwens. De Boer zag dat zijn spelers het ook steeds moeilijker kregen om te domineren en mogelijk had dat met de hitte te maken – de thermometer gaf nog altijd 30 graden. Maar ook na de drankpauze viel er niet veel meer te zien. Af en toe een rush van Dumfries, die één keer Malen net niet kon bedienen, daar moesten de supporters het mee doen. Al leken ze ermee te kunnen leven. Het stond 0-0, maar we zagen zowaar een mexican wave passeren. De doelpunten waren dan maar voor na rust.

Ook in de tweede helft zouden de stugge Tsjechen op de counter loeren, zoveel was zeker. Het had al eens bijna een goal opgeleverd, toen Barak zijn schot geblokt zag. Voor Oranje was het echt zaak om op voorsprong te komen en bijna was het zover. Met het nodige geluk lanceerde Malen zichzelf en sneed hij door de hele defensie. Zo stond hij plots oog in oog met de keeper en kon hij het één-op-één afmaken, maar hij verkwanselde de enorme kans. Al mochten de credits ook naar Vaclik.

Domme rode kaart

Nog geen minuut later alarmfase rood achterin bij Nederland. De Ligt verslikte zich volledig in de bal en zo dreigde Schick op doel af te kunnen. De Juventus-verdediger tikte de bal echter weg met z’n hand. Slim, zo dacht hij, want hij kwam weg met geel. Dom, zo bleek, want de VAR riep de ref naar het scherm en die gaf alsnog rood. De man die dit EK al kritiek had gekregen van Van Basten omdat hij in Italië “niet veel heeft geleerd” mocht gaan douchen. Zijn ploeg mocht verder met tien. De Boer haalde Malen naar de kant, Promes was zijn vervanger. Ei zo na een wissel met verregaande gevolgen want Promes gaf zomaar een corner weg en vervolgens was er even sprake van een strafschop. Gelukkig voor Oranje kwam het zover niet.

Uitstel van executie echter, want na geklungel van Van Aanholt en Stekelenburg, die een voorzet zomaar loste en in hoekschop duwde, was het alsnog prijs. Stekelenburg stond in niemandsland toen de corner werd getrapt, Kalas won het duel van Wijnaldum en kopte richting Holes, die de 0-1 op het bord zette. Ow ow ow, Oranje. Wat nu gedaan? Heel weinig! Het was even murw geslagen, had totaal geen antwoord in huis. De spelers sloegen het middenveld nog altijd over – zeker nu Weghorst erop was gekomen – en eigenlijk zat niemand nog in de match. Het was wachten op de 0-2 en ja hoor, die kwam er nog. Holes, de man van de goal, troefde drie tegenstanders af, stoomde door en legde terug tot bij Schick, die zijn vierde goal binnen jaste. Over. And. Out.