Sleutelmoment: De scheids die even twijfelde maar toch (terecht) voor een fout op Foden floot. Met de vrijschop wist Rashford wel raad: hij zette de 0-1 op het bord.

Man van de match: Foden deed zijn best, maar we gaan toch voor Rashford. De aanvaller van Manchester United werd dankzij zijn twee goals co-topschutter op dit WK.

Ook hem gaan we onthouden: Danny Ward. Tegen Iran verving hij Hennessey na 86 minuten in het Welshe doel en slikte hij nog twee goals. Nu opnieuw drie.

Het is dat er weer vier minuten werden overgespeeld of Wales had voor rust geen enkele keer naar doel getrapt. Allen kon van net buiten de zestien uithalen, maar zijn poging vloog over. Voor een ploeg die moest winnen om nog kans te maken op de kwalificatie, was het redelijk triestig wat Wales op de mat bracht. Engeland had balbezit en controle. De kansen volgden, weliswaar met mondjesmaat.

Gareth Southgate had na de slappe partij tegen de VS wat Manchester-mannen in zijn team gedropt. Voorin speelden Foden (Man City) en Rashford (Man United) in steun van Harry Kane. Het waren ook die twee die hadden kunnen scoren. Na tien minuten werd Rashford perfect diep gestuurd door Kane en had hij de 0-1 aan de voet. Ward, de vervanger van de geschorste Hennessey in het Welshe doel, gooide zich echter nog voor de bal. Rashford had ook nog een afstandsschot in petto – geblokt door Williams, die er mogelijk een hersenschudding aan overhield maar sowieso een wissel – en een omhaal, maar die belandde naast. Foden kraakte dan weer zijn eerste knal en krulde later in de draai over.

Balen voor Bale

Na 45+4 minuten stond het zo nog 0-0. The Three Lions hadden liever nog eens uitgehaald zoals tegen Iran (6-2), maar oké, met deze tussenstand stevenden ze af op groepswinst. En uitgeschakeld worden kon echt niet meer. Dan moest Wales nog vier keer scoren. Voor een team dat toch erg afhankelijk is van één speler, was dat onbegonnen werk. Zeker als die speler aan de rust nog (verrassend) gewisseld werd ook. Balen voor Bale.

Hetzelfde spelbeeld en dezelfde hoofdrolspelers in de tweede helft. En dit keer was het wél raak – twee keer in twee minuten zelfs. Eerst versierde Foden een vrijschop, die Rashford voorbij Ward in doel joeg. Vervolgens verdubbelde Foden zelf de score, op aangeven van Kane. Wat deed het hem deugd. In de vorige match bleef de ploegmaat van Kevin De Bruyne negentig minuten op de bank, wat zijn coach op redelijk wat kritiek kwam te staan. Nu antwoordde hij met de voeten. Het zou ook waanzin zijn om zo’n talentvolle speler te blijven negeren.

Geen hattrick

Nu de groepswinst een feit was, kon Engeland in spaarmodus, maar Southgate gooide er enkele nieuwe spelers op en die wilden er uiteraard nog vol voor gaan. Handig meegenomen voor Rashford. Invaller Phillips stuurde hem prima diep en zo kon hij zijn tweede van de avond maken. Zo hees hij zich naast de andere WK-topschutters Valencia, Mbappé en Gakpo. Hij had er ook nog voorbij gekund, maar een hattrick gunde Ward hem niet. Hij verrichte eindelijk nog eens een redding.

Voor de tweede keer in zijn geschiedenis wist Wales zich te plaatsen voor het WK – de vorige keer was in 1958 –, maar het is een toernooi geworden om snel te vergeten. Eén goaltje gemaakt, één puntje gepakt. Volgende keer beter. De Engelsen daarentegen kunnen vol vertrouwen toeleven naar hun 1/8ste finale tegen Senegal. Alleen Sterling en Saka zullen misschien minder goed gezind zijn: hun vervangers voorin deden het net iets te goed.

Wales: Ward, N. Williams (36’ Roberts), Mepham, Rodon, Davies (59’ Morrell), Ramsey, Ampadu, Allen (81’ Colwill), Bale (46’ Johnson), James (77’ Wilson), Moore

Engeland: Pickford, Walker (57’ Alexander-Arnold), Stones, Maguire, Shaw (65’ Trippier), Foden, Henderson, Bellingham, Rice (58’ Phillips), Rashford (75’ Grealish), Kane (58’ Wilson)

Doelpunten: 50’ Rashford 0-1, 52’ Foden 0-2

Gele kaarten: 29’ James, 61’ Ramsey,

Scheidsrechter: Slavko Vincic (Sloveen)

Toeschouwers: 44.297