Een vlotte bekerzege voor Club tegen Deinze, en dat getekend door de Brugse verloren zonen. Izquierdo scoorde voor het eerst sinds zijn terugkeer, oud gediende Dost kietelde Clement met twee goals. Het kansenfestival in Jan Breydel kreeg geen vooroorlogs resultaat door een sterke Deinze-doelman Vandenberghe, die in een schietkraam stond na een vroege rode kaart.
Niet bepaald een échte bekerkraker voor Club Brugge, maar Clement stuurde ook geen verzameling groentjes de wei in. Sowah, Dost, Mata, Rits, Nsoki: allemaal stonden ze aan de aftrap. Al werd er ook geroteerd: jeugdproduct Cisse Sandra - men voorspelt de 17-jarige spelmaker een mooie toekomst - had z’n eerste basisplaats bij de hoofdmacht beet. Lammens kreeg minuten in doel, Izquierdo mocht voor de eerste vanaf de aftrap opdraven sinds z’n terugkeer. Het moest allemaal volstaan om Deinze, niet meer gewonnen sinds midden september, vlotjes uit de beker te wippen. Dat liep aanvankelijk niet van een leien dakje. Club had wel goesting maar de automatismen ontbraken. Deinze besloot om een handje toe te steken. Op het kwartier kreeg Bizimana rechtstreeks rood nadat hij onstuimig op de enkel van Mata ging staan. Met open voet, dus terecht.
Vier keer Vandenberghe
Club Brugge 75 minuten lang met een man meer tegen een ploeg uit 1B: dat moest toch wel een karrenvracht aan goals opleveren, toch? Deinze-keeper Vandenberghe dacht daar aanvankelijk anders over. Eerst pakte de bezoekende goalie een moeilijke deviatie van Izquierdo, daarna veegde hij een schot van Sandra - mooie combinatie met Rits en Sowah - uit de hoek. Op de daaropvolgende corner stond hij nog eens pal op een kopbal van Dost. En dat allemaal binnen de twee minuten. Al was ook plots bijna prijs aan de andere kant. Challouk probeerde het met een verre lobbal, Lammens werd net niet verrast. Toch bleef de vraag niet of, maar wanneer Deinze zou kraken. Dat gebeurde dus niet meer voor de rust. Dost gooide z’n handen voor z’n ogen toen die dekselse Vandenberghe nog maar eens een poging uit z’n doel ranselde.
Maar het kon niet blijven duren: de tweede helft was nog maar afgetrapt, of Izquierdo brak de ban. Aan de tweede paal was hij goed ingelopen op een voorzet van Mata en Joske mocht als vanouds een dansje bovenhalen. Toch liet Deinze zich niet meteen van de wijs brengen: het claimde zelfs een strafschop toen Lammens in de voeten van Challouk sprong. De Cremer oordeelde echter dat die tussenkomst correct was. Na een uur voetballen hadden we nog steeds maar één goal gezien en dat was naar de omstandigheden toch bijzonder weinig. Dat lag ook nogmaals aan Vandenberghe, die Sandra nogmaals van een doelpunt hield. De doelwachter uit Deinze speelde ondertussen de wedstrijd van z’n leven. Ondertussen maakte de 16-jarige Nusa zijn debuut bij Club. Die probeerde het meteen met twee hakjes en kreeg daarvoor op z’n donder van Rits.
Voor een vooroorlogse score moest Deinze alvast niet meer vrezen, zeker niet toen Sandra en Nusa opnieuw twee opgelegde kansen niet konden scoren. De kroon op het Brugse kansenfestival kwam uiteindelijk wel nog in het slotkwartier. Het was Dost die na een erg verdienstelijke match zijn bevrijdende goals kreeg. Eerst na alweer een goede cross van Mata, daarna na goed voorbereidend werk van de jonge Nusa. Ook Wesley, Vanaken en Lang mochten nog enkele minuten komen meedoen. Die laatste scoorde nog maar werd meteen teruggefloten voor buitenspel. De ouderwetse bekeravond waar Deinze-coach De Decker op gehoopt had kwam er dus niet. Jan Breydel kon wel enkele verloren zonen omarmen, en dat had uiteindelijk ook z’n charme.